Sydney, here I comes!

dear delfin,

heto dumating din ako sa australia. the land down under sabi nga nila. maayos naman ang flight ko, medyo kinabahan lang ako saglit dahil medyo lumindol sa langit bandang hatinggabi pero mga ilang segundo lang naman. nakatulog din ako mga bandang ala-una ng madaling araw. nagtae ko dun sa pagkain sa eroplano. buti na lang may baon akong diatabs. tama yung sabi sa akin ni kuya dati, 'never left home without diatabs'.

paglanding ko sa airport, ibang bag yung nakuha ko sa escalator ng mga bag. e pano naman kase, kamukhang-kamukha ng bag ko. mabuti na lang naisipan kong magpalit muna ng brip. pasok ako ng cr. nang binubuksan ko yung kandado ng bag, ayaw pumasok ng susi ko. tapos napansin ko ibang bag pala ito! kaya hayun sinoli ko sa escalator ng mga bag. matagal akong naghintay sa may babaan ng mga bag. mangiyak-ngiyak na ko nang 30 minits na wala pa rin yung bag ko. nagtanong ako sa isang mamang naka-uniform ng pang-airport, sabi ko "hey, excuse me sir. i am xandro from the philippines. where's my bags?" tumingin siya sa akin at nagsalita pero di ko naintindihan. sa dami ng sinabi niya, ang naintindihan ko lang, 'no english'. noon ko lang napansin na bumbay siya.

napalukso ko sa tuwa nang makita ko yung totoong bag ko. yehey! nagtatalon ako sa airport. punta agad ako sa cr. ang linis ng cr nila pwede kang kumain. yun nga ang una kong ginawa, nakita ko kase sa bulsa ng bag ko yung baon kong boy bawang. hinalukay ko ang bag ko hanggang sa makita ko yung mga brip na regalo sa akin ni marie noong birthday ko last year. isang dosena yun, bago pa lahat.

naghubad ako ng pantalon at tinapon sa basurahan yung suot kong brip na may tae. at nagpunas ng tisue. ang daming tisue sa loob ng cr. sarap ng bagong brip! nang lalabas na ko sa may arrival, hinarang ako ng immigration officer ng sydney.

tinitingnan niya passport ko. nakatayo ako sa pila. tapos nagtawag pa siya ng isa pang opisyal. at yung tinawag na opsiyal, tiningnan din ang passport ko. at nagtawag pa sila ng isa pang opisyal. nang sobrang haba na ng pila sa likod ko, dinala nila ko sa isang tabi. at doon ako kinausap. tinanong-tanong ako tungkol sa visa ko, mga ganun, basta saka ko na lang ikukuwento sa yo. kalagitnaan ng "interview" sabi ko sa kanila, "ser, if you are going to interogate me, better put me in the small white room with the one-way mirror. because my legs are achy-breaky". natawa lang sila at sabi pa ng isa sa akin, "you've been watching too many hollywood movies, little man". matapos ang mga tanungan portion, na nasagot ko naman, pinayagan din akong makalabas ng arrival.

nakita ko yung mcdonalds bago lumabas ng airport at naisipang kumain muna. kaso wala pala silang kanin. baduy! puro burger lang at fries. nagtalo pa kami ng casher kase di kami nagkaintindihan. chips pala ang tawag nila sa fries.

sa wakas nakalabas din ng airport! sydney here i comes!

o, ikaw, kumusta ka diyan sa probinsya? sulat ka naman!


nagmamahal,

xandro.


p.s. pag di ka abala, pakipinturahan naman yung bakod namin sa harap ng bahay. tagal nang ibinilin sa akin ni inay yun, di ko nagawa.