Thursday, February 21, 2013
Sunday, June 17, 2012
Tess
Xandro,
Ayun. Akala ko nga marami ka nang naisulat dito e. Tagal rin kase akong di nakapag-internet. May nakilala kasi akong babae, si Tess. Nakatira siya malapit dito sa tinutuluyan ko.
Ang nangyari kasi, dumaan ako sa Kalayaan, umaasang makikita ko uli yung tsikas na nagpahatid sa akin dati sa Maginhawa. Tapos sumakay si Tess, nagpahatid sa may Anonas.
Maganda si Tess. Hindi siya artistahin pero may kakaibang dating ang hitsura. Yung tipong kailangan mong pakiusapan nang matagal bago isubo ang tite mo. Yung iba kasi mukhang basta lang sumusubo ng tite. Umuwi ka, isusubo ang tite mo. Pag malungkot ka, isusubo ang tite mo. Pag masaya ka, isusubo ang tite mo. Basta, maraming ganun ang hitsura dito sa Maynila. Ang hirap na ngang pag-iba-ibahin dahil pare-pareho ng istilo ng isinusuot at paraan ng pagme-makeup.
Nakikinig ako kay Papa Jack nung sumakay siya. May caller na nagkukuwento tungkol sa boyfriend niya, okey naman raw, mapagmahal, kaya lang maliit ang tite. Tapos nung malapit na kami sa Anonas, biglang nagsalita si Tess. Sabi niya wala naman raw sa laki yun, nasa technique daw yun. Tinanong ko siya kung from experience ba yung sinabi niya. Tumawa siya tapos sabi niya oo. Hininaan ko yung radyo.
Sabi ko di ba mas okey kung malaki na nga, magaling pa ang technique. Sabi niya hindi niya pa raw nasubukan. Kadalasan raw sabi nang sabi na malaki tapos pag nagkahubaran na hindi naman pala. Sabi ko ano bang dapat sabihin pag malaki talaga ang tite mo? Sabi niya hindi kasi sinasabi yun. Pinapakita.
Tiningnan ko siya. Sabi ko, e di hindi na ako magsasalita. Tumawa siya tapos sabi niya itabi ko na raw, bababa na siya. Ako nga pala si Tess, sabi niya habang nag-aabot ng bayad. Magkikita pa tayo uli, sigurado ako, dagdag niya. Tapos ngumiti siya. Ito yung tipo ng ngiti na kailangan mong pakiusapan nang matagal bago isubo ang tite mo.
Sabi ko, okey, bye, nice to meet you, Tess. Hindi ko alam kung bakit nag-English ako.
Kaya ayun. Ilang daan lang sa Kalayaan sa oras ng pag-uwi niya e natsambahan ko uli. Hiningi ko ang number niya kaya naging mas madalas ang paghatid o pagsundo ko sa kanya. Nakakainis nga kasi hindi pa kami nakakalabas talaga. Puro kuwentuhan lang habang nagyoyosi o kaya habang nasa taxi.
Hindi na lang puro tite ang pinag-uusapan namin. Nakakatuwa nga kasi kahit papaano may nakakausap na ako tungkol sa mga bagay-bagay. Ang hirap kaya mag-isa dito sa Maynila. Minsan nga sumisingit ako sa mga kuwentuhan ng pasahero ko para lang marinig ko ang boses ko. Mabuti na lang at merong Tess. Naikuwento nga kita sa kanya pero konti pa lang ang sinasabi ko.
Ang hindi ko maintindihan e kung bakit hindi siya puwedeng pumunta sa tinutuluyan ko o kung bakit hindi ko siya puwedeng dalawin sa apartment niya. Basta ipapaliwanag niya raw sa tamang panahon. Sa ngayon okey lang naman sa akin ang ganoon. Bate-bate na lang muna ako kapag nalilibugan.
Hindi ko alam kung ano talaga yung Tangina This. Basta may naihatid ako minsan sa Malugay tapos narinig ko na magpapatatak raw sila. Pagdating namin doon, nakakita ako ng mga naglalakad na may nakalagay na Tangina This sa tshirt. Naastigan ako kaya pumarada muna ako para patatakan yung dala kong pampalit. Wala namang bayad kaya bakit hindi. Buti kumasya sa yo. Sa mga nakita kong picture mo sa Facebook ang tingin ko e tumaba ka na e hehehe.
Ikaw, anong lagay mo diyan? Wag mo masyadong isipin sina May at Marie, baka mag-breakdown ka na naman. May kakuwentuhan ka ba diyan? Mura ba ang beer? Maghanap ka ng kausap, hindi yung kumukuha ka ng video ng mga ibon, para kang sira. Sori kung inuna ko ang chicks. Sulat ako uli pag may bagong nangyari.
Delfin
Ayun. Akala ko nga marami ka nang naisulat dito e. Tagal rin kase akong di nakapag-internet. May nakilala kasi akong babae, si Tess. Nakatira siya malapit dito sa tinutuluyan ko.
Ang nangyari kasi, dumaan ako sa Kalayaan, umaasang makikita ko uli yung tsikas na nagpahatid sa akin dati sa Maginhawa. Tapos sumakay si Tess, nagpahatid sa may Anonas.
Maganda si Tess. Hindi siya artistahin pero may kakaibang dating ang hitsura. Yung tipong kailangan mong pakiusapan nang matagal bago isubo ang tite mo. Yung iba kasi mukhang basta lang sumusubo ng tite. Umuwi ka, isusubo ang tite mo. Pag malungkot ka, isusubo ang tite mo. Pag masaya ka, isusubo ang tite mo. Basta, maraming ganun ang hitsura dito sa Maynila. Ang hirap na ngang pag-iba-ibahin dahil pare-pareho ng istilo ng isinusuot at paraan ng pagme-makeup.
Nakikinig ako kay Papa Jack nung sumakay siya. May caller na nagkukuwento tungkol sa boyfriend niya, okey naman raw, mapagmahal, kaya lang maliit ang tite. Tapos nung malapit na kami sa Anonas, biglang nagsalita si Tess. Sabi niya wala naman raw sa laki yun, nasa technique daw yun. Tinanong ko siya kung from experience ba yung sinabi niya. Tumawa siya tapos sabi niya oo. Hininaan ko yung radyo.
Sabi ko di ba mas okey kung malaki na nga, magaling pa ang technique. Sabi niya hindi niya pa raw nasubukan. Kadalasan raw sabi nang sabi na malaki tapos pag nagkahubaran na hindi naman pala. Sabi ko ano bang dapat sabihin pag malaki talaga ang tite mo? Sabi niya hindi kasi sinasabi yun. Pinapakita.
Tiningnan ko siya. Sabi ko, e di hindi na ako magsasalita. Tumawa siya tapos sabi niya itabi ko na raw, bababa na siya. Ako nga pala si Tess, sabi niya habang nag-aabot ng bayad. Magkikita pa tayo uli, sigurado ako, dagdag niya. Tapos ngumiti siya. Ito yung tipo ng ngiti na kailangan mong pakiusapan nang matagal bago isubo ang tite mo.
Sabi ko, okey, bye, nice to meet you, Tess. Hindi ko alam kung bakit nag-English ako.
Kaya ayun. Ilang daan lang sa Kalayaan sa oras ng pag-uwi niya e natsambahan ko uli. Hiningi ko ang number niya kaya naging mas madalas ang paghatid o pagsundo ko sa kanya. Nakakainis nga kasi hindi pa kami nakakalabas talaga. Puro kuwentuhan lang habang nagyoyosi o kaya habang nasa taxi.
Hindi na lang puro tite ang pinag-uusapan namin. Nakakatuwa nga kasi kahit papaano may nakakausap na ako tungkol sa mga bagay-bagay. Ang hirap kaya mag-isa dito sa Maynila. Minsan nga sumisingit ako sa mga kuwentuhan ng pasahero ko para lang marinig ko ang boses ko. Mabuti na lang at merong Tess. Naikuwento nga kita sa kanya pero konti pa lang ang sinasabi ko.
Ang hindi ko maintindihan e kung bakit hindi siya puwedeng pumunta sa tinutuluyan ko o kung bakit hindi ko siya puwedeng dalawin sa apartment niya. Basta ipapaliwanag niya raw sa tamang panahon. Sa ngayon okey lang naman sa akin ang ganoon. Bate-bate na lang muna ako kapag nalilibugan.
Hindi ko alam kung ano talaga yung Tangina This. Basta may naihatid ako minsan sa Malugay tapos narinig ko na magpapatatak raw sila. Pagdating namin doon, nakakita ako ng mga naglalakad na may nakalagay na Tangina This sa tshirt. Naastigan ako kaya pumarada muna ako para patatakan yung dala kong pampalit. Wala namang bayad kaya bakit hindi. Buti kumasya sa yo. Sa mga nakita kong picture mo sa Facebook ang tingin ko e tumaba ka na e hehehe.
Ikaw, anong lagay mo diyan? Wag mo masyadong isipin sina May at Marie, baka mag-breakdown ka na naman. May kakuwentuhan ka ba diyan? Mura ba ang beer? Maghanap ka ng kausap, hindi yung kumukuha ka ng video ng mga ibon, para kang sira. Sori kung inuna ko ang chicks. Sulat ako uli pag may bagong nangyari.
Delfin
Sunday, May 6, 2012
Blacktown
Dear Delfin,
Pasensya ka na at ngayon lang ulit ako nakasulat. Nasira kase tong laptop na ginagamit ko. Ngayon ko lang din kase nakuha sa shop na pinagpagawaan ko. Yun pala kailangan lang palitan ang battery.Kung alam ko lang di sana ako na lang bumili ng battery at di ko na dinala sa shop. Nagbayad pa tuloy ako ng $80 para sa labor.
Kumusta pagmamaneho? Ako heto yun pa rin ang trabaho ko, nagtatranscribe ng mga usapan sa telepono. Nag-eenjoy din ako paminsan-minsan lalo pa't nakakarinig ako ng mga ganitong statement:
Matatapos na rin yung trabaho ko sa Chatswood. Baka mga dalawang linggo na lang. Kase paubos na rin yung mga tina-transcribe kong mga Philippine conversation.Pagkatapos ng trabahong ito, Balik ulit ako sa painting job. Tinatawagan nga ako pinapabalik. Kase nag-resign kalahati ng crew nila. Kaya kahit gaano ko ka-dumi magpinta, wala silang choice kase desperado sila sa tao.
Anyway, nagpunta nga pala kong Blacktown kanina para bumili ng bagong cordless mouse. Suot ko yung pinadala mong tshirt na may nakasulat na TANGINA THIS! Sa loob-loob ko, kung makikita lang ako ni inay o nila ate na nakasuot ng ganoong tshirt, sisilaban ako nang buhay ng mga iyon. Pero dahil wala naman sila rito, at wala na rin akong maisuot na malinis na kamiseta, sinuot ko na rin. Muntik na kong mapa-away kase may nasalubong akong pinoy (maraming pinoy sa Blacktown) sabi ba naman sa akin: Hanggang dito sa Australia, dinadala mo 'yang katarantaduhan mo! sabay turo sa tshirt ko. Sabi ko Ha? Tapos sabi ba naman sa akin: Yang tshirt mo, kahihiyan 'yan sa mga Pilipino! Itapon mo 'yan! Wala ka sa Pilipinas, gago!
Kilala mo ko tol hindi ako pala-mura. Pero kanina, napamura talaga ko. Sabi ko sa kanya:
Putangina mo kung ayaw mong sungalngalin ko yang putaninang nguso mo, wag mo kong pakialaman putangina ka!
Sabay inambaan ko ng suntok ang putanginang kupal at bigla siyang tumalilis palayo. Pasalamat siya medyo may edad na siya, kung hindi hahabulin ko talaga at sasapakin. Tangina n'ya, nananahimik ako, pati suot ko papakialaman.
Ano ba kase tong TANGINA THIS! tol? Ito ba ang usong kalokohan ngayon diyan sa Maynila?
O siya, 'yan ang adventure ko ngayong araw. Matutulog na ko maaga pa pasok ko bukas. Ingat!
Nagmamahal,
Xandro
Pasensya ka na at ngayon lang ulit ako nakasulat. Nasira kase tong laptop na ginagamit ko. Ngayon ko lang din kase nakuha sa shop na pinagpagawaan ko. Yun pala kailangan lang palitan ang battery.Kung alam ko lang di sana ako na lang bumili ng battery at di ko na dinala sa shop. Nagbayad pa tuloy ako ng $80 para sa labor.
Kumusta pagmamaneho? Ako heto yun pa rin ang trabaho ko, nagtatranscribe ng mga usapan sa telepono. Nag-eenjoy din ako paminsan-minsan lalo pa't nakakarinig ako ng mga ganitong statement:
Female/55 yrs old/Home
"Hoy bruha wala pang lalakeng umiwan sa akin ang hindi bumalik. Yung asawa ko nga patay na bumabalik pa e. Hihihi."
Female/17 yrs old/Vehicle
"Talaga? Kamukha ni Rain yung boyfriend n'ya? My name is Rain, nasagasaan ng train, sumabog ang brain, hanggang ngayon buhay pa-rain."
Male/17 yrs old/Street
"Pare natikman ko na puday nun. Ang baho, amoy patay na bayawak."
Matatapos na rin yung trabaho ko sa Chatswood. Baka mga dalawang linggo na lang. Kase paubos na rin yung mga tina-transcribe kong mga Philippine conversation.Pagkatapos ng trabahong ito, Balik ulit ako sa painting job. Tinatawagan nga ako pinapabalik. Kase nag-resign kalahati ng crew nila. Kaya kahit gaano ko ka-dumi magpinta, wala silang choice kase desperado sila sa tao.
Anyway, nagpunta nga pala kong Blacktown kanina para bumili ng bagong cordless mouse. Suot ko yung pinadala mong tshirt na may nakasulat na TANGINA THIS! Sa loob-loob ko, kung makikita lang ako ni inay o nila ate na nakasuot ng ganoong tshirt, sisilaban ako nang buhay ng mga iyon. Pero dahil wala naman sila rito, at wala na rin akong maisuot na malinis na kamiseta, sinuot ko na rin. Muntik na kong mapa-away kase may nasalubong akong pinoy (maraming pinoy sa Blacktown) sabi ba naman sa akin: Hanggang dito sa Australia, dinadala mo 'yang katarantaduhan mo! sabay turo sa tshirt ko. Sabi ko Ha? Tapos sabi ba naman sa akin: Yang tshirt mo, kahihiyan 'yan sa mga Pilipino! Itapon mo 'yan! Wala ka sa Pilipinas, gago!
Kilala mo ko tol hindi ako pala-mura. Pero kanina, napamura talaga ko. Sabi ko sa kanya:
Putangina mo kung ayaw mong sungalngalin ko yang putaninang nguso mo, wag mo kong pakialaman putangina ka!
Sabay inambaan ko ng suntok ang putanginang kupal at bigla siyang tumalilis palayo. Pasalamat siya medyo may edad na siya, kung hindi hahabulin ko talaga at sasapakin. Tangina n'ya, nananahimik ako, pati suot ko papakialaman.
Ano ba kase tong TANGINA THIS! tol? Ito ba ang usong kalokohan ngayon diyan sa Maynila?
O siya, 'yan ang adventure ko ngayong araw. Matutulog na ko maaga pa pasok ko bukas. Ingat!
Nagmamahal,
Xandro
video ng mga kalapating kumamain ng tinapay sa tapat ng bakery. alam ko mahilig ka sa kalapati kaya kinunan ko ito.
Monday, March 26, 2012
Gasolina
Xandro Utotero,
Buhay ka pa pala. Akala ko nabaril ka na diyan habang nagnanakaw sa puno ng bayabas. Hahahaha may puno ba ng bayabas diyan? Naalala ko tuloy nung hinabol tayo dati ni Aling Pedra nung makita niya tayong nagnanakaw sa puno niya ng bayabas.
Kupal yung boss mong Polish a. Pero buti na yun, at least nalipat ka sa mas susyal na trabaho, meron ka pang sariling desk at computer na ginagamit. Oo nga, saan kaya nila ginagamit yang mga tina-transcribe mo? Ano bang sinasabi? Baka nage-espiya sila sa gobyerno natin. Putaaaaaa baka maya maya niyan i-training ka na rin nilang assassin kagaya nung nangyari sa napanood natin dati na Naked Weapon. Ingat ka diyan kase di ba sa Naked Weapon, nung magiging assassin na sila, ginahasa muna sila ng mga sundalo. Hindi sila nakalaban kasi may pampatulog yung binigay sa kanilang inumin. Kaya kung ako sa yo tingnan mo muna yung ibang umiinom ng kape bago ka kumuha, baka hindi ka makalaban pag dumating na yung mga sundalo.
Dito sa Pinas tumaas na naman ang presyo ng gasolina. Bad trip yung bawas sa kita pero buti na lang at wala akong pamilyang sinusuportahan, di gaya nung ibang driver na nakakakuwentuhan ko. Sabi sa radyo hindi lang naman sa Pilipinas tumataas ang presyo, sabi naman sa ibang istasyon, tatamad-tamad ang presidente. Ewan ko, hindi ko maintindihan, di ako sigurado kung sino papaniwalaan. Si Papa Jack na nga lang pinapakinggan ko ngayon e.
Akala ko masisiraan na ako ng bait nung isang linggo. May nagpahatid kasi sa akin sa New Manila, nadaan kami sa Balete Drive. Napunta sa white lady ang kuwentuhan. Sabi niya sa akin hindi naman daw masama ang mga white lady, gusto lang nila ng katarungan. Puwede mo nga raw kausapin kung gusto mo.
Ang sabi niya, kapag pakiramdam mo may white lady sa paligid, humanap ka ng salamin. O kaya kahit anong bagay na makikita mo ang sarili mo gaya ng tubig, makintab na bagay, malinis na tiles, ganun. Tapos daw, tumingin ka sa bagay na yun at magtanong ka, "May gusto ka bang sabihin?".
Pag ginawa mo daw yun lilitaw yung white lady kung meron nga. Hindi siya magsasalita kaya kailangan tingnan mo siyang mabuti. Puwedeng may ituturo siya sa yo, o kaya may tinitingnan siyang isang bagay. Kadalasan daw itinuturo niya o kaya tinitingnan yung lugar kung saan siya namatay, o kaya kung saan nakatago yung ipinampatay sa kanya. Puwede ring kung saan siya nagbigti o kaya kung saan nakatira yung pumatay sa kanya.
Kilala mo naman ako di ba. Hindi ako basta naniniwala sa mga ganyang bagay. Sinakyan ko lang nang sinakyan yung kuwento ng pasahero kasi baka magbigay ng malaking tip. Awa ng diyos sinobrahan ng singkuwenta yung bayad sa akin.
Tapos isang gabi, habang nagbibiyahe ako sa C-5, pagkalampas ng konti sa Market Market, may naramdaman akong kakaiba. Akala ko nasira lang yung aircon kaya inadjust ko. Pero ganun pa rin. Para bang may nakasakay sa likod tapos nakatingin sa akin. E wala naman nung tumingin ako sa rear-view mirror.
Dun ko naalala yung kuwento sa akin nung pasahero kong nagbigay ng singkuwenta pesos na tip. Medyo natawa ako, kinabahan nang konti, tapos sabi ko, "May gusto ka bang sabihin?"
Maya-maya may naamoy ako, parang nasusunog na karne. Tapos parang nag-iba yung liwanag sa taxi ko. Tapos tanginang yan, pagtingin ko sa rear-view mirror, may babaeng nasusunog sa loob ng taxi ko. Nasusunog talaga, yung lumalagablab na apoy. Sa buka ng bibig niya parang sumisigaw siya pero walang lumalabas na tunog.
Muntikan akong mabangga sa trak amputa. Tinabi ko muna yung taxi saka ko nilingon yung babae. Wala naman. Inisip ko kung nakalimutan ko bang maghapunan o kung nakasinghot ba ako ng rugby o kung anuman. Hindi naman.
Kinabukasan may nagpahatid sa akin sa Pembo. Kinuwento ko sa kanya yung sinabi nung isa kong pasahero, tapos kinuwento ko rin yung nangyari sa akin nung gabi. Sabi niya may nabalitaan nga daw siyang babae na sinunog banda dun. Ginahasa raw, tapos ibinaba dun. Pero hindi basta iniwan lang. Binuhusan pa daw ng gasolina tapos saka sinindihan. Hindi niya raw alam kung ano nang nangyari, basta yun ang nabalitaan niya.
Kawawa naman ang babaeng yun kung totoo ang kuwento. Ang problema, hindi ko alam kung ano yung sinabi niya sa akin nung nagpakita siya. Natakot ako e, di ko napansin kung may itinuturo ba siya o may sinasabi. Sabi nung isang driver na pinagkuwentuhan ko baka raw nakasakay na sa taxi ko yung gumahasa dun sa babae. E mahirap namang malaman yun, kasi marami na akong naging pasahero. Siguro pag di na ako kinakabahan, dadaan ako uli sa C-5 tapos tatanungin ko kung ano nga uli yung gusto niyang sabihin. Sa ngayon iinom na lang muna ako ng gin para makatulog.
Ingat at good luck sa yo diyan,
Delfin
P.S. Sori, alam kong ayaw mo ng mga ganitong kuwento. Kailangan ko lang talagang mailabas sa dibdib ko.
Buhay ka pa pala. Akala ko nabaril ka na diyan habang nagnanakaw sa puno ng bayabas. Hahahaha may puno ba ng bayabas diyan? Naalala ko tuloy nung hinabol tayo dati ni Aling Pedra nung makita niya tayong nagnanakaw sa puno niya ng bayabas.
Kupal yung boss mong Polish a. Pero buti na yun, at least nalipat ka sa mas susyal na trabaho, meron ka pang sariling desk at computer na ginagamit. Oo nga, saan kaya nila ginagamit yang mga tina-transcribe mo? Ano bang sinasabi? Baka nage-espiya sila sa gobyerno natin. Putaaaaaa baka maya maya niyan i-training ka na rin nilang assassin kagaya nung nangyari sa napanood natin dati na Naked Weapon. Ingat ka diyan kase di ba sa Naked Weapon, nung magiging assassin na sila, ginahasa muna sila ng mga sundalo. Hindi sila nakalaban kasi may pampatulog yung binigay sa kanilang inumin. Kaya kung ako sa yo tingnan mo muna yung ibang umiinom ng kape bago ka kumuha, baka hindi ka makalaban pag dumating na yung mga sundalo.
Dito sa Pinas tumaas na naman ang presyo ng gasolina. Bad trip yung bawas sa kita pero buti na lang at wala akong pamilyang sinusuportahan, di gaya nung ibang driver na nakakakuwentuhan ko. Sabi sa radyo hindi lang naman sa Pilipinas tumataas ang presyo, sabi naman sa ibang istasyon, tatamad-tamad ang presidente. Ewan ko, hindi ko maintindihan, di ako sigurado kung sino papaniwalaan. Si Papa Jack na nga lang pinapakinggan ko ngayon e.
Akala ko masisiraan na ako ng bait nung isang linggo. May nagpahatid kasi sa akin sa New Manila, nadaan kami sa Balete Drive. Napunta sa white lady ang kuwentuhan. Sabi niya sa akin hindi naman daw masama ang mga white lady, gusto lang nila ng katarungan. Puwede mo nga raw kausapin kung gusto mo.
Ang sabi niya, kapag pakiramdam mo may white lady sa paligid, humanap ka ng salamin. O kaya kahit anong bagay na makikita mo ang sarili mo gaya ng tubig, makintab na bagay, malinis na tiles, ganun. Tapos daw, tumingin ka sa bagay na yun at magtanong ka, "May gusto ka bang sabihin?".
Pag ginawa mo daw yun lilitaw yung white lady kung meron nga. Hindi siya magsasalita kaya kailangan tingnan mo siyang mabuti. Puwedeng may ituturo siya sa yo, o kaya may tinitingnan siyang isang bagay. Kadalasan daw itinuturo niya o kaya tinitingnan yung lugar kung saan siya namatay, o kaya kung saan nakatago yung ipinampatay sa kanya. Puwede ring kung saan siya nagbigti o kaya kung saan nakatira yung pumatay sa kanya.
Kilala mo naman ako di ba. Hindi ako basta naniniwala sa mga ganyang bagay. Sinakyan ko lang nang sinakyan yung kuwento ng pasahero kasi baka magbigay ng malaking tip. Awa ng diyos sinobrahan ng singkuwenta yung bayad sa akin.
Tapos isang gabi, habang nagbibiyahe ako sa C-5, pagkalampas ng konti sa Market Market, may naramdaman akong kakaiba. Akala ko nasira lang yung aircon kaya inadjust ko. Pero ganun pa rin. Para bang may nakasakay sa likod tapos nakatingin sa akin. E wala naman nung tumingin ako sa rear-view mirror.
Dun ko naalala yung kuwento sa akin nung pasahero kong nagbigay ng singkuwenta pesos na tip. Medyo natawa ako, kinabahan nang konti, tapos sabi ko, "May gusto ka bang sabihin?"
Maya-maya may naamoy ako, parang nasusunog na karne. Tapos parang nag-iba yung liwanag sa taxi ko. Tapos tanginang yan, pagtingin ko sa rear-view mirror, may babaeng nasusunog sa loob ng taxi ko. Nasusunog talaga, yung lumalagablab na apoy. Sa buka ng bibig niya parang sumisigaw siya pero walang lumalabas na tunog.
Muntikan akong mabangga sa trak amputa. Tinabi ko muna yung taxi saka ko nilingon yung babae. Wala naman. Inisip ko kung nakalimutan ko bang maghapunan o kung nakasinghot ba ako ng rugby o kung anuman. Hindi naman.
Kinabukasan may nagpahatid sa akin sa Pembo. Kinuwento ko sa kanya yung sinabi nung isa kong pasahero, tapos kinuwento ko rin yung nangyari sa akin nung gabi. Sabi niya may nabalitaan nga daw siyang babae na sinunog banda dun. Ginahasa raw, tapos ibinaba dun. Pero hindi basta iniwan lang. Binuhusan pa daw ng gasolina tapos saka sinindihan. Hindi niya raw alam kung ano nang nangyari, basta yun ang nabalitaan niya.
Kawawa naman ang babaeng yun kung totoo ang kuwento. Ang problema, hindi ko alam kung ano yung sinabi niya sa akin nung nagpakita siya. Natakot ako e, di ko napansin kung may itinuturo ba siya o may sinasabi. Sabi nung isang driver na pinagkuwentuhan ko baka raw nakasakay na sa taxi ko yung gumahasa dun sa babae. E mahirap namang malaman yun, kasi marami na akong naging pasahero. Siguro pag di na ako kinakabahan, dadaan ako uli sa C-5 tapos tatanungin ko kung ano nga uli yung gusto niyang sabihin. Sa ngayon iinom na lang muna ako ng gin para makatulog.
Ingat at good luck sa yo diyan,
Delfin
P.S. Sori, alam kong ayaw mo ng mga ganitong kuwento. Kailangan ko lang talagang mailabas sa dibdib ko.
Saturday, March 24, 2012
Chatswood
Dear Delfin,
Kumusta ka na tol? Pasensya na hindi ako madalas makasulat kase heto busy na naman sa trabaho. Hindi na nga pala ko nagpipintura. Nakahanap ako ng ibang trabaho kase hindi puwedeng asahan yung painting job.
Nahinto kase painting namin kase nga panay ang ulan. Sabay nung umaraw na, ayaw na sa akin ng boss kong Polish kase daw nakahanap siya ng kapalit ko. Backpacker na Brazilian na naka-student visa. Mas gusto nga naman niya yun kase kahin di niya pasahurin ng sapat, hindi makakapagreklamo sa gobyerno yun kase nga, wala siyang karapatang magtrabaho dito. Kaya nga student visa e.
Sa ngayon, medyo ok naman yung bago kong trabaho. Ang position ko nga pala ay Tagalog Native Speaker. Bale ang ginagawa ko tina-transcribe ko yung mga telephone conversations ng kung sino-sinong tao diyan sa Pilipinas. Hindi ko alam kung para saan gagamitin ng kumpanya namin ito at wala naman ako sa posisyon para magtanong nang magtanong. Parang nabadtrip nga si Marimar (boss ko) nang tinanong ko kung para saan yung mga tina-type ko. Sabi ba naman "Don't worry about it, Xandro, your job is to type."
Kaya hayun type ako nang type, buong araw 8 am to 4 pm. Ang problema nga lang, lagi akong inaantok. Kaya panay ang kape ko. Tutal naman libre ang kape. Every 30 minutes, nagtitimpla ko ng kape at dinadala sa mesa ko. Kase kapag hininto ko yung pagkakape, makakatulog ako. Ayokong bigla na lang akong maghilik nang malakas, baka masibak ako.
Walong tasa ng kape sa umaga, sampung tasa ng kape sa hapon kase mas nakakaantok sa hapon. Kayoa tuloy pagdating ng gabi, hirap na hirap din akong matulog. Kadalasan, puyat. Kaya magkakape na naman ako kinabukasan. Hay buhay. Nakapanood ako minsan ng impeachment trial diyan ni Ernesto Corona. Ano makukulong na ba siya? Andami palang bahay ng hayop na iyon no? Buti pa siya, di niya kailangang mag-abroad, di niya kailangang malayo sa bansa niya, para lang kumita ng maraming pera. Samantalang mga OFW na tulad ko, tinitiis ang lungkot, hirap, lahat ng kalechehan para lang kumita. Sabay yung taxes ng mga remittance namin, pinambibili lang ng mansion ng mga kurakot na pulitiko sa atin. Ang sakit.
Napautot nga pala ko nang malakas sa opisina, buti na lang naka-suot ng headphone lahat. Hahaha. Saka hindi rin naman ako aamin na ako yun kahit pa i-torture. Basta deadma ko nang mangyari, parang walang naaamoy na mabantot. Itlog pa naman yung lagi kong kinakain. Kaya na-imagine mo amoy non pre.
Sige ingat ka sa pagmamaneho. Balitaan mo ko ng mga bago mong adventures.
Nagmamahal,
Xandro
Kumusta ka na tol? Pasensya na hindi ako madalas makasulat kase heto busy na naman sa trabaho. Hindi na nga pala ko nagpipintura. Nakahanap ako ng ibang trabaho kase hindi puwedeng asahan yung painting job.
Nahinto kase painting namin kase nga panay ang ulan. Sabay nung umaraw na, ayaw na sa akin ng boss kong Polish kase daw nakahanap siya ng kapalit ko. Backpacker na Brazilian na naka-student visa. Mas gusto nga naman niya yun kase kahin di niya pasahurin ng sapat, hindi makakapagreklamo sa gobyerno yun kase nga, wala siyang karapatang magtrabaho dito. Kaya nga student visa e.
Sa ngayon, medyo ok naman yung bago kong trabaho. Ang position ko nga pala ay Tagalog Native Speaker. Bale ang ginagawa ko tina-transcribe ko yung mga telephone conversations ng kung sino-sinong tao diyan sa Pilipinas. Hindi ko alam kung para saan gagamitin ng kumpanya namin ito at wala naman ako sa posisyon para magtanong nang magtanong. Parang nabadtrip nga si Marimar (boss ko) nang tinanong ko kung para saan yung mga tina-type ko. Sabi ba naman "Don't worry about it, Xandro, your job is to type."
Kaya hayun type ako nang type, buong araw 8 am to 4 pm. Ang problema nga lang, lagi akong inaantok. Kaya panay ang kape ko. Tutal naman libre ang kape. Every 30 minutes, nagtitimpla ko ng kape at dinadala sa mesa ko. Kase kapag hininto ko yung pagkakape, makakatulog ako. Ayokong bigla na lang akong maghilik nang malakas, baka masibak ako.
Walong tasa ng kape sa umaga, sampung tasa ng kape sa hapon kase mas nakakaantok sa hapon. Kayoa tuloy pagdating ng gabi, hirap na hirap din akong matulog. Kadalasan, puyat. Kaya magkakape na naman ako kinabukasan. Hay buhay. Nakapanood ako minsan ng impeachment trial diyan ni Ernesto Corona. Ano makukulong na ba siya? Andami palang bahay ng hayop na iyon no? Buti pa siya, di niya kailangang mag-abroad, di niya kailangang malayo sa bansa niya, para lang kumita ng maraming pera. Samantalang mga OFW na tulad ko, tinitiis ang lungkot, hirap, lahat ng kalechehan para lang kumita. Sabay yung taxes ng mga remittance namin, pinambibili lang ng mansion ng mga kurakot na pulitiko sa atin. Ang sakit.
Napautot nga pala ko nang malakas sa opisina, buti na lang naka-suot ng headphone lahat. Hahaha. Saka hindi rin naman ako aamin na ako yun kahit pa i-torture. Basta deadma ko nang mangyari, parang walang naaamoy na mabantot. Itlog pa naman yung lagi kong kinakain. Kaya na-imagine mo amoy non pre.
Sige ingat ka sa pagmamaneho. Balitaan mo ko ng mga bago mong adventures.
Nagmamahal,
Xandro
 |
| Sa labas ng office. |
 |
| Train station sa Chatswood. |
 |
| Computer ko sa office. |
 | ||
| Pantry-dito ko kumakain ng baon kong itlog at kanin tuwing lunch. |
 |
| Graffiti nadaanan ko habang naglalakad papuntang train station. Hulaan mo kung sino naalala kong bigla nang makita ko ito. |
Wednesday, February 29, 2012
Wish
Dear Xandro Emotero,
Ganun yata talaga sa Pilipinas, may tae sa mga parke pero gaya nga ng sinulat mo, at least hindi natin nilalagay sa nursing homes ang mga magulang natin. Sabi ng horoscope sa binabasa kong tabloid kanina, wala namang perpektong lugar. Ang magagawa lang natin ay hanapin ang lugar na mamahalin natin sa kabila ng mga imperfections nito. Parang pag-ibig.
Akala ko ba hindi muna natin pag-uusapan sina Marie at May hanggat hindi ka pa nakakabalik dito. Tingnan mo yan, nahahawa na tuloy ako sa pagiging emotero mo.
Buti pa ikuwento ko na lang ang joke na sinabi sa akin nung isang drayber na nakakuwentuhan ko habang nag-aabang ng pasahero sa Quezon Ave.
Noong unang panahon raw, may isang matandang lalaki na may espesyal na kapangyarihan. Kaya niya raw tuparin ang anumang wish. Si LA Lopez daw, nagpunta sa kanya at nag-wish na sana makagawa siya ng hit single na babago sa buhay ng lahat. Pinuntahan rin siya si Aling Dionisia at nag-wish na sana ay sumikat at maging matagumpay na endorser ng feeds para sa baboy. Si Maricar Reyes? Nagpunta rin siya para makilala bilang isang mahusay na aktres. Basta, lahat daw ng nagpupunta sa matandang lalaking ito ay natutupad ang wish.
Ang problema lang, mahirap hanapin ang tambayan ng matandang lalaking ito. Kailangan mong tumawid ng pitong ilog at umakyat ng pitong bundok para makita siya. Hindi naman siya puwedeng i-text kasi hindi raw nagdala ng charger yung matanda at matagal nang naubusan ng batt ang cellphone niya. Bukod pa dito, isang wish lang ang kaya niyang tuparin sa isang taon kaya maraming nag-uunahan sa paghanap sa kanya. Meron nga daw isang kaso na may magwi-wish na sana kaya lang biglang tinusok ng karayom sa pusod nung susunod sa kanya. Ayun, nag-fountain ang dugo at tuluyan nang namatay. Ang point dito e mahirap talagang mag-wish dun sa matandang lalaki.
Tapos isang araw, nabalitaan ni Xandro ang tungkol sa matandang lalaki. Hindi ikaw yung Xandro na ito ha, kapangalan mo lang. Yun ang pangalan na ibinigay nung nagkuwento sa akin nito. Sabi ni Xandro, hindi ko kailangan ng yaman. Hindi ko kailangan ng kasikatan. Hindi ko kailangan ng kapangyarihan. Ang gusto ko lang ay malaman ang tunay na kahulugan ng buhay. Sa tulong ng matandang lalaking yun, aalamin ko ito at ipapaalam ko sa maraming tao. Tapos kinanta ni Xandro yung Imagine, yung kanta ni John Lennon. Kinanta niya nang buong puso kahit walang nakikinig. (play mo ito habang binabasa yung mga susunod na part)
Kinabukasan, matapos magpaalam sa kanyang mga kaibigan at mahal sa buhay, sinimulan ni Xandro ang kanyang mahabang paglalakbay.
Tinawid niya ang pitong ilog, at inakyat niya ang pitong bundok. Nakipagpambuno siya sa limang oso at walong buwaya, at naglagay ng maraming Off lotion para hindi makagat ng lamok na may dengue. Kumain siya ng masustansiya para hindi magkasakit, at gumamit siya ng po at opo sa lahat ng nakasalubong niya bilang tanda ng paggalang. Basta, ibinigay niya ang lahat ng kanyang makakaya. Kailanman ay hindi siya sumuko dahil alam niyang mahalaga ang kanyang ipinaglalaban.
Sa wakas ay nahanap niya ang tambayan ng matandang lalaki. Nakatingin ito sa lupa, at mukhang malalim ang iniisip. Hindi sigurado si Xandro pero parang kamukha ng matandang lalaki si Renato Corona.
Kayo po ba ang matandang lalaki na may kapangyarihang tumupad ng mga wish? Sabi ni Xandro. Ako nga, sabi ng matandang lalaki. Lahat ng wish kaya kong tuparin. Pero bawal ang mag-wish ng additional na 100 million na wish. Isang wish lang talaga ang puwede, dagdag ng matandang lalaki.
Meron na po bang nakapag-wish sa inyo ngayong taon? sabi ni Xandro. Siyempre kailangan niyang siguruhin na hindi nasayang ang kanyang pagpunta.
Wala pa, sagot ng matandang lalaki. Kung gayon ay gusto ko po sanang mag-wish, sabik na tugon ni Xandro. Gusto ko sanang ibigay niyo sa akin ang pinakamahalagang aral sa mundo. Ang aral na puwede kong ibahagi sa ibang tao, aral na pagkatapos nilang marinig ay magbabago ang buhay nilang lahat, sabi pa ni Xandro, halos maluha-luha. Tapos sinimulan niyang awitin ang Imagine ni John Lennon
Magaling ka palang kumanta, sabi ng matandang lalaki pagkatapos umawit ni Xandro. Salamat po, sabi ni Xandro. Ipagkakaloob na po ba ninyo sa akin ang aking wish?
May hinihingi muna akong kapalit bago ko tuparin ang isang wish. Nakikita ko namang handa kang gawin ang kahit ano para lang makuha ang iyong kailangan, sabi ng matandang lalaki.
Ano po ang kapalit na gusto ninyo? tanong ni Xandro. Alam niyang handa siyang ibigay ang kahit ano para makamit ang pandaigdigang kapayapaan.
Naghubad ng pantalon ang matandang lalaki. Lumantad kay Xandro ang pinakamalaking titing nakita niya sa buong buhay niya, kasama na ang mga porn na napanood niya sa internet. Kahit hentai ay walang ipapalag sa titi na ito.
Lumapit ka, sabi ng matandang lalaki. Hubarin mo ang pantalon mo at tumuwad ka banda dito, dagdag ng lalaki paglapit niya. Kumapit ka nang mabuti. Masakit ito.
Malapit nang magdilim nang bumalik ang malay ni Xandro. Nakahiga siya sa mga natuyong dahon sa sahig ng gubat, at nakaakbay sa kanya ang matandang lalaki. May nakasinding sigarilyo sa kabila niyang kamay.
Matapos ang malalim na paghitit at pagbuga, tumingin sa kanya ang matandang lalaki. Ilang taon ka na? tanong nito. Trenta y siyete po, sagot ni Xandro habang tinitiis ang nararamdamang kirot sa kanyang likuran.
Trenta y siyete? sabi ng matandang lalaki. Trenta y siyete ka na, naniniwala ka pa sa mga wish wish na yan?
Wasak di ba,
Delfin
P.S.
Kung iisipin mo, natupad naman ang wish ni Xandro di ba. May natutuhan siyang napakahalagang aral.
Ganun yata talaga sa Pilipinas, may tae sa mga parke pero gaya nga ng sinulat mo, at least hindi natin nilalagay sa nursing homes ang mga magulang natin. Sabi ng horoscope sa binabasa kong tabloid kanina, wala namang perpektong lugar. Ang magagawa lang natin ay hanapin ang lugar na mamahalin natin sa kabila ng mga imperfections nito. Parang pag-ibig.
Akala ko ba hindi muna natin pag-uusapan sina Marie at May hanggat hindi ka pa nakakabalik dito. Tingnan mo yan, nahahawa na tuloy ako sa pagiging emotero mo.
Buti pa ikuwento ko na lang ang joke na sinabi sa akin nung isang drayber na nakakuwentuhan ko habang nag-aabang ng pasahero sa Quezon Ave.
Noong unang panahon raw, may isang matandang lalaki na may espesyal na kapangyarihan. Kaya niya raw tuparin ang anumang wish. Si LA Lopez daw, nagpunta sa kanya at nag-wish na sana makagawa siya ng hit single na babago sa buhay ng lahat. Pinuntahan rin siya si Aling Dionisia at nag-wish na sana ay sumikat at maging matagumpay na endorser ng feeds para sa baboy. Si Maricar Reyes? Nagpunta rin siya para makilala bilang isang mahusay na aktres. Basta, lahat daw ng nagpupunta sa matandang lalaking ito ay natutupad ang wish.
Ang problema lang, mahirap hanapin ang tambayan ng matandang lalaking ito. Kailangan mong tumawid ng pitong ilog at umakyat ng pitong bundok para makita siya. Hindi naman siya puwedeng i-text kasi hindi raw nagdala ng charger yung matanda at matagal nang naubusan ng batt ang cellphone niya. Bukod pa dito, isang wish lang ang kaya niyang tuparin sa isang taon kaya maraming nag-uunahan sa paghanap sa kanya. Meron nga daw isang kaso na may magwi-wish na sana kaya lang biglang tinusok ng karayom sa pusod nung susunod sa kanya. Ayun, nag-fountain ang dugo at tuluyan nang namatay. Ang point dito e mahirap talagang mag-wish dun sa matandang lalaki.
Tapos isang araw, nabalitaan ni Xandro ang tungkol sa matandang lalaki. Hindi ikaw yung Xandro na ito ha, kapangalan mo lang. Yun ang pangalan na ibinigay nung nagkuwento sa akin nito. Sabi ni Xandro, hindi ko kailangan ng yaman. Hindi ko kailangan ng kasikatan. Hindi ko kailangan ng kapangyarihan. Ang gusto ko lang ay malaman ang tunay na kahulugan ng buhay. Sa tulong ng matandang lalaking yun, aalamin ko ito at ipapaalam ko sa maraming tao. Tapos kinanta ni Xandro yung Imagine, yung kanta ni John Lennon. Kinanta niya nang buong puso kahit walang nakikinig. (play mo ito habang binabasa yung mga susunod na part)
Kinabukasan, matapos magpaalam sa kanyang mga kaibigan at mahal sa buhay, sinimulan ni Xandro ang kanyang mahabang paglalakbay.
Tinawid niya ang pitong ilog, at inakyat niya ang pitong bundok. Nakipagpambuno siya sa limang oso at walong buwaya, at naglagay ng maraming Off lotion para hindi makagat ng lamok na may dengue. Kumain siya ng masustansiya para hindi magkasakit, at gumamit siya ng po at opo sa lahat ng nakasalubong niya bilang tanda ng paggalang. Basta, ibinigay niya ang lahat ng kanyang makakaya. Kailanman ay hindi siya sumuko dahil alam niyang mahalaga ang kanyang ipinaglalaban.
Sa wakas ay nahanap niya ang tambayan ng matandang lalaki. Nakatingin ito sa lupa, at mukhang malalim ang iniisip. Hindi sigurado si Xandro pero parang kamukha ng matandang lalaki si Renato Corona.
Meron na po bang nakapag-wish sa inyo ngayong taon? sabi ni Xandro. Siyempre kailangan niyang siguruhin na hindi nasayang ang kanyang pagpunta.
Wala pa, sagot ng matandang lalaki. Kung gayon ay gusto ko po sanang mag-wish, sabik na tugon ni Xandro. Gusto ko sanang ibigay niyo sa akin ang pinakamahalagang aral sa mundo. Ang aral na puwede kong ibahagi sa ibang tao, aral na pagkatapos nilang marinig ay magbabago ang buhay nilang lahat, sabi pa ni Xandro, halos maluha-luha. Tapos sinimulan niyang awitin ang Imagine ni John Lennon
Magaling ka palang kumanta, sabi ng matandang lalaki pagkatapos umawit ni Xandro. Salamat po, sabi ni Xandro. Ipagkakaloob na po ba ninyo sa akin ang aking wish?
May hinihingi muna akong kapalit bago ko tuparin ang isang wish. Nakikita ko namang handa kang gawin ang kahit ano para lang makuha ang iyong kailangan, sabi ng matandang lalaki.
Ano po ang kapalit na gusto ninyo? tanong ni Xandro. Alam niyang handa siyang ibigay ang kahit ano para makamit ang pandaigdigang kapayapaan.
Naghubad ng pantalon ang matandang lalaki. Lumantad kay Xandro ang pinakamalaking titing nakita niya sa buong buhay niya, kasama na ang mga porn na napanood niya sa internet. Kahit hentai ay walang ipapalag sa titi na ito.
Lumapit ka, sabi ng matandang lalaki. Hubarin mo ang pantalon mo at tumuwad ka banda dito, dagdag ng lalaki paglapit niya. Kumapit ka nang mabuti. Masakit ito.
Malapit nang magdilim nang bumalik ang malay ni Xandro. Nakahiga siya sa mga natuyong dahon sa sahig ng gubat, at nakaakbay sa kanya ang matandang lalaki. May nakasinding sigarilyo sa kabila niyang kamay.
Matapos ang malalim na paghitit at pagbuga, tumingin sa kanya ang matandang lalaki. Ilang taon ka na? tanong nito. Trenta y siyete po, sagot ni Xandro habang tinitiis ang nararamdamang kirot sa kanyang likuran.
Trenta y siyete? sabi ng matandang lalaki. Trenta y siyete ka na, naniniwala ka pa sa mga wish wish na yan?
Wasak di ba,
Delfin
P.S.
Kung iisipin mo, natupad naman ang wish ni Xandro di ba. May natutuhan siyang napakahalagang aral.
Tuesday, February 28, 2012
Pendle Hill
Dear Delfin,
Tawa ko nang tawa sa kuwento mong chinupa ka ng pasahero mo. Hahaha. Ikukuwento ko nga sana kay ate nang magtawagan kami pero sigurado kong hindi siya matatawa. Kaya sinarili ko na lang ang pagtawa. Ano kumusta na? Mabuti naman at medyo nagagamay mo na ang buhay diyan sa Maynila. Alam ko, kayang-kaya mo yan.
Ako heto naiinip kase dalawang linggo na kaming walang trabaho. Panay kase ang ulan. E komo nga outdoors painting kami, kapag umuulan, wala ring trabaho. At no work, no pay. Kaya na-delay din ang padala ko ng pera kina inay. Hay, sana makahanap na ko ng trabahong matino. Yung pasok sa kurso ko. Nakakapagtaka na sa sobrang laki nitong Sydney, wala man lang mapaglagyan ang isang network adminsitrator na tulad ko.
Kanina nang medyo tumila ang ulan at sumikat ang araw, naglakad-lakad ako. napadpad ako sa park diyan sa may Pendle Hill. Napakalinis ng mga park dito tol, hindi katulad diyan sa atin na puro tae ng aso. At buti kung aso lang, pati tao, tumatae kung saan-saan. Dito ang linis ng park. Pinigilan ko nga lang ang sarili kong wag magpagulong-gulong sa damuhan. Walang katao-tao sa park, ako lang mag-isa. Dito kapag weekday, wala kang makikitang nakatambay, lahat nagtatrabaho. Di tulad diyan sa atin na sa lahat ng oras sa anumang araw, maraming mga taong pagala-gala. Hay, ang pagkakaiba nga naman ng first world sa third world.
Kaya lang, naalala ko na naman si Marie at si May. Di ko maiwasang hindi ma-imagine na nakaupo kami ni Marie sa bench at masayang pinapanood si May na tumatakbo-takbo at nagpapagulong-gulong sa damuhan, at naglalaro sa playground, at pagkatapos, papakainin namin yung mga kalapati sa park. Di ko maiwasang di maiyak, tol. Ang sakit talaga. Kaya ayokong nababakante, mas gusto kong laging may ginagawa. Kase kapag ganitong walang trabaho, lagi ko silang naaalala.
O siya, dito na lang muna. Ayoko na munang mag-isip.
Xandro
ps. magbaon ka lagi ng condom.
Tawa ko nang tawa sa kuwento mong chinupa ka ng pasahero mo. Hahaha. Ikukuwento ko nga sana kay ate nang magtawagan kami pero sigurado kong hindi siya matatawa. Kaya sinarili ko na lang ang pagtawa. Ano kumusta na? Mabuti naman at medyo nagagamay mo na ang buhay diyan sa Maynila. Alam ko, kayang-kaya mo yan.
Ako heto naiinip kase dalawang linggo na kaming walang trabaho. Panay kase ang ulan. E komo nga outdoors painting kami, kapag umuulan, wala ring trabaho. At no work, no pay. Kaya na-delay din ang padala ko ng pera kina inay. Hay, sana makahanap na ko ng trabahong matino. Yung pasok sa kurso ko. Nakakapagtaka na sa sobrang laki nitong Sydney, wala man lang mapaglagyan ang isang network adminsitrator na tulad ko.
Kanina nang medyo tumila ang ulan at sumikat ang araw, naglakad-lakad ako. napadpad ako sa park diyan sa may Pendle Hill. Napakalinis ng mga park dito tol, hindi katulad diyan sa atin na puro tae ng aso. At buti kung aso lang, pati tao, tumatae kung saan-saan. Dito ang linis ng park. Pinigilan ko nga lang ang sarili kong wag magpagulong-gulong sa damuhan. Walang katao-tao sa park, ako lang mag-isa. Dito kapag weekday, wala kang makikitang nakatambay, lahat nagtatrabaho. Di tulad diyan sa atin na sa lahat ng oras sa anumang araw, maraming mga taong pagala-gala. Hay, ang pagkakaiba nga naman ng first world sa third world.
Kaya lang, naalala ko na naman si Marie at si May. Di ko maiwasang hindi ma-imagine na nakaupo kami ni Marie sa bench at masayang pinapanood si May na tumatakbo-takbo at nagpapagulong-gulong sa damuhan, at naglalaro sa playground, at pagkatapos, papakainin namin yung mga kalapati sa park. Di ko maiwasang di maiyak, tol. Ang sakit talaga. Kaya ayokong nababakante, mas gusto kong laging may ginagawa. Kase kapag ganitong walang trabaho, lagi ko silang naaalala.
O siya, dito na lang muna. Ayoko na munang mag-isip.
Xandro
ps. magbaon ka lagi ng condom.
Subscribe to:
Posts (Atom)