Parramatta

Dear Delfin,

Nakapunta na rin ako ng Ortigas nang minsang may inaplayan ako. Oo magaganda nga ang mga chickas diyan. Pero ingat ka tol. Hayan ka na naman. Pambababae na naman ang nasa isip mo. Di ka na nadala kay Jhen.  Dapat mong isipin na nariyan ka para magtrabaho at hindi mambabae, ok? Dagdag gastos lang yan at sakit ng ulo. Saka ka na mambabae kapag may trabaho ka na.

Ako heto kahit papaano nakakaraos din. Wala nang lasa sa akin ang itlog. Kinakain ko na lang ito para magkalaman ang tiyan.

Hindi na nga pala ko cleaner. May nakilala kong pinoy dito at naipasok niya ko bilang pintor. Mantakin mo yan! Pintor na ko ngayon! Naalala ko tuloy yung bahay ng tiyahin kong si Byutipul. Pininturahan namin dati ni Itay at ng pinsan kong si Jojo. Yun lang ang pagkakataong nakahawak ako ng brush. Pero ngayon professional painter na ko.

Tinanong ako ng boss kong Polish nang unang araw ako sa trabaho kung ano daw ang experience ko sa pagpipinta. Sabi ko marami na. Sabi niya, good daw. Sabay inabutan ako ng brush at bucket na may lamang pintura. Now you cut those low and high ceilings. Sabi ko ha? Ano'ng cut? Nagtanong ako sa nagpasok sa aking pinoy kung ano yung cut. Yun pala, papasadahan ng brush yung mga kanto ng kwarto na di kayang abutin ng roller. Yun pala yun. Kaya hayun, naging cutter ako.

Una kong sabak, nagpintura kami ng malaking hotel dito sa Parramatta. Na-assign sa akin lahat ng toilet. Napakaganda ng mga toilet tol. Sobrang linis pwede kang kumain sa loob, at puwede kang maghinaw ng kamay sa inidoro. Pero siyempre bakit ko naman gagawin yun. Pero alam mo na ibig kong sabihin. Sa sobrang ganda, di ko matiis na hindi tumae bago pinturahan. Kaya minsan, sa loob ng isang araw, mahigit labinlimang beses ako kung tumae. Bago ko pumasok sa umaga, di na ko tumatae para makatae pa ko sa hotel. At hindi ko tinatapos sa isang upuan kase alam ko, marami pang kuwartong naghihintay para mataehan ko.

Matapos ang mahigit isang buwan, matatapos na rin namin ang buong hotel. Katunayan, nasa ground floor na kami. Nagsimula kami sa 16th floor. Siguro may natitira pang mga siyam na toilet sa ground floor. Bukas, ang last day namin sa hotel kaya bukas tataehan ko lahat ng toilet na yun. Para naman buong pagmamalaki kong masasabi sa kahit kanino na ang hotel na iyon ay nataehan ko lahat ng kuwarto.

Saan ka nga pala nag-new year? Diyan sa Maynila? Ako pumunta ko sa Blacktown, doon sa bahay ng isang pinoy na nakilala ko nang minsang magsimba ako dito. Alas kuwatro pa lang ng hapon, nandoon na ako noong araw ng bisperas. Tapos sabi nila aalis daw kami, pupunta ng city para manood ng fireworks. Napanood ko sa TV na pinagmamalaki ng Sydney government na six million dollars daw ang ginastos nila sa fireworks display. Napanganga na lang ako kase alam ko, yung six million na yun, kaya nang bigyan ng panibagong buhay yung mga nasalanta ng bagyo sa Cagayan de Oro. Kaya di na ko sumama sa panonood ng fireworks display. Naalala ko kase mga typhoon victims diyan sa atin.

O siya, dito na lang muna. Mag-iingat ka diyan tol.

Nagmamahal,

Xandro


PS. Walang masama sa pag-tataxi tol. Marangal na hanapbuhay yan. Sa sweldo ko papadalhan kita ng pera, para kahit papaano makabili ka naman ng disenteng pagkain, hindi yung puro noodles ang kinakain mo.